Wszystko to na początku wygląda pięknie. Nie dostrzega się tego, co złe. Nie wiem czemu. Może to przez tą atmosferę? Czuejmy się, jakby coś nas unosiło (może zakochanie?) i nie dopuszczamy do siebie złych myśli... No ale jak już jest po wszystkim. No to wtedy ten nasz mózg tak jakby odblokowuje się i widzimy to wszystko, co było dla nas wześniej "niewidzialne".... Chyba tak, nie?

Jest, ale tak na prawdę go nie ma...
Istnieje, ale z drugiej strony jest nierealny...

Kto? sama nie wiem... Pewnie (znając mnie) tyczy to się jakiegoś chłopaka.... Ale kto mnie wie....

Hmm... Tez tak mam z piosekami. Jedna osoba = dana piosenka... Ale w obecnym stanie? Jakoś nie wiem... Nic mi się  nie kojarzy. Może to przyjdzie z czasem? Może to dopiero potrzeba czasu, aby odkryć odp nutę?